Français

Église Saint-Pholien

L’église Saint-Pholien donne son nom au roman Le Pendu de Saint-Pholien. Dans cette enquête du commissaire Maigret, Simenon met en scène des souvenirs personnels liés à la Caque, un groupe de jeunes artistes liégeois dont fait partie « le petit Klein », qui sera retrouvé pendu à la clenche de l’église en 1922. Ce milieu, qu’il fréquentera lui-même épisodiquement, le marquera vivement – c’est l’objet de la dernière étape de la balade.

Un peu plus loin, à mi-chemin vers l’actuelle « Auberge Simenon », se trouve la Place de l’Yser, autrefois nommée Place Ernest-de-Bavière. Le père de Simenon, Désiré, y réalisait les exercices de la garde civique un dimanche sur deux.

Dans ses textes biographiques, Simenon associe la place de Bavière à la bataille que se livraient les enfants de Saint-Pholien et de Saint-Nicolas, les deux paroisses d’Outremeuse. Elle représentait alors une véritable frontière entre les deux camps, vestige de la division du quartier entre deux confréries d’artisans : les tanneurs de Saint-Pholien et les tisserands de Saint-Nicolas.

Lorsque j’avais neuf ou dix ans, j’habitais la paroisse Saint-Nicolas. La paroisse voisine s’appelait la paroisse Saint-Pholien.
[…] nous étions ce que l’on appelait alors des petits garçons « comme il faut ». Pourtant, nous aussi formions comme des bandes rivales. Un gamin de Saint-Nicolas n’osait pas s’aventurer seul dans le quartier Saint-Pholien. L’inverse était vrai.
Parfois, des batailles à coups de lance-pierres étaient organisées et si un membre de l’un des deux clans se faisait prendre par le clan rival, il recevait une sérieuse dérouillée.

Un homme comme un autre

Nederlands

Saint-Pholienkerk

De Saint-Pholien kerk komt terug in de titel van de roman Le Pendu de Saint-Pholien (Maigret en het lijk aan de kerkdeur). In dit onderzoek van inspecteur Maigret verwerkt Simenon persoonlijke herinneringen aan de “Caque”, een groep jonge Luikse kunstenaars waartoe “de Kleine” behoort, die in 1922 opgehangen wordt gevonden aan de deur van de kerk. Het sociale netwerk van de Caque zou een diepe indruk op hem achter laten – dit is het onderwerp van de laatste etappe van de wandeling.

Iets verderop, halverwege de route naar de huidige “Auberge Simenon” (de jeugdherberg Simenon), ligt het plein “Place de l’Yser”, vroeger bekend als “Place Ernest-de-Bavière”. Simenons vader, Désiré, hield daar om de zondag burgerwachtoefeningen.

In zijn biografische teksten brengt Simenon het Place de Bavière in verband met de strijd tussen de kinderen van Saint-Pholien en Saint-Nicolas, de twee parochies van Outremeuse. Het plein vormde destijds een grens tussen de twee kampen, een overblijfsel van de verdeling van de wijk tussen twee ambachtsverenigingen: de leerlooiers van Saint-Pholien en de wevers van Saint-Nicolas.

Het parcours ‘In de voetsporen van Simenon’ nodigt u uit om de jeugd van de beroemde schrijver in Luik te ontdekken. Download de applicatie om u helemaal te laten meeslepen in het verhaal dankzij de archiefbeelden, fragmenten van interviews en augmented reality!

Toen ik negen of tien was, woonde ik in de Saint-Nicolasparochie. De parochie ernaast heette de Saint-Pholienparochie.
[…] wij waren ‘fatsoenlijke’ jongens, zoals dat heette. Ondanks dat vormden wij eveneens iets wat veel van elkaar bestrijdende bendes weg had. Een jongen uit de Saint-Nicolasparochie durfde niet alleen de Saint-Pholienparochie in, of omgekeerd. Soms werden er katapultgevechten georganiseerd, en wanner een lid van de ene clan in handen van de andere viel kreeg hij een pak slaag dat er niet om loog.

Een man als ieder ander*

 

*Utrecht/Antwerpen: A.W. Bruna & Zoon, 1975 – Vertaling door Benjo Maso

Deutsch

Kirche Saint-Pholien

Die Kirche Saint-Pholien stand Pate bei der Namensgebung des Romans Le Pendu de Saint-Pholien (Maigret und der Gehängte von Saint-Pholien). In dieser Ermittlung von Kommissar Maigret setzt Simenon persönliche Erinnerungen in Szene, die mit der Caque zusammenhängen, einer Gruppe junger Lütticher Künstler, darunter auch „De Kleine“, der im Jahr 1922 am Türklopfer der Kirche erhängt aufgefunden wird. Diese Kreise, in denen er selbst zeitweise verkehrte, haben ihn sehr geprägt – darauf wird in der letzten Etappe des Rundgangs näher eingegangen.

Ein bisschen weiter, auf halbem Weg zur heutigen „Auberge Simenon“ (Jugendherberge), befindet sich die Place de l’Yser, ehemals die Place Ernest-de-Bavière. Simenons Vater Désiré führte dort jeden zweiten Sonntag die Übungen der Bürgerwehr durch.

In seinen biografischen Texten assoziiert Simenon die Place de Bavière mit den Kämpfen zwischen den Kindern von Saint-Pholien und den Kindern von Saint-Nicolas, die zwei Pfarrgemeinden von Outremeuse. Dieser Platz stellt also eine wahrhafte Grenze zwischen den zwei Lagern dar, ein Relikt der Teilung des Viertels in zwei Handwerkergemeinschaften: die Gerber von Saint-Pholien und die Weber von Saint-Nicolas.

Der Rundgang „Auf den Spuren Simenons“ lädt Sie ein, die Lütticher Jugend des berühmten Schriftstellers zu entdecken. Laden Sie die App herunter und tauchen Sie ein in ein Erlebnis erweiterter Realität, voller Archivbilder und Auszüge aus Interviews mit Georges Simenon !

Als ich neun oder zehn war, wohnt ich in der Pfarrgemeinde Saint-Nicolas. Die Benachbarte Pfarrgemeinde heiß Saint-Pholien.
[…] wir waren, was man damals „artige“ kleine Jungen nannte. Trotzdem bildeten auch wir rivalisierende Banden. Kein Junge aus Saint-Nicolas wagte sich allein in das Quartier Saint-Pholien. Umgekehrt war es ebenso. Manchmal wurden Steinschleuderschlachten organisiert, und wenn sich das Mitglied einer Bande von der feindlichen Bande fangen ließ, bekam es eine gehörige Tracht Prügel.

Ein Mensch wie jeder andere*

 

*Zürich : Diogenes Verlag, 1978. Deutsch von Hans Jürgen Solbrig.

English

Church of Saint-Pholien

The Church of Saint-Pholien gave its name to the novel Le Pendu de Saint-Pholien (The Hanged Man of Saint-Pholien). In this investigation by Inspector Maigret, Simenon recounts personal memories linked to “La Caque”, a group of young artists to which “Little Klein” belonged. The latter was found hanged from the door of the church in 1922. This circle, with whose members Simenon himself occasionally hung out, left a strong mark on him – this is the focus of the tour’s final stage.

A little farther, halfway towards the current “Auberge Simenon” (Simenon youth hostel), is the Place de l’Yser, formerly known as Place Ernest-de-Bavière. Simenon’s father, Désiré, used to perform the civic guard exercises there every other Sunday.

In his biographical texts, Simenon associates the Place de Bavière with the battle between the children of Saint-Pholien and those of Saint-Nicolas, the two parishes of Outremeuse. At the time, it represented a real boundary line between the two camps, a vestige of the neighbourhood’s division between two brotherhoods of craftsmen, namely the tanners of Saint-Pholien and the weavers of Saint-Nicolas.

The “In Simenon’s Footsteps” route invites you to discover the famous writer’s youth in Liège. To enjoy an immersive experience including archive images, extracts of interviews and augmented reality, download the application!